جوان و پرهیز از گناهان

بنده خوب خدا، دستورهای الهی را به درستی انجام می‏دهد و مشمول رحمت خداوند نیز می‏شود، ولی آن‏که از تکالیف نورانی اسلام فاصله می‏گیرد، در حقیقت خود را از هدایت محروم می‏سازد؛ زیرا خداوند می‏فرماید: «ان اللّه‏َ لا یَهدِی القَوم الفاسقین؛ خداوند قوم فاسق را هدایت نخواهد کرد». (منافقون: 6)
انسان با عمل به گناه، از عنایت الهی محروم خواهد شد. انسان گناهکار بر اثر تکرار گناه، عقیده صحیح خود را هم از دست می‏دهد و چه بسا تا آنجا سقوط می‏کند که آیات الهی را نیز تکذیب می‏کند. قرآن مجید درباره ویژگی این افراد می‏فرماید:
پس فرجام کسانی که مرتکب اعمال زشت می‏شدند، این شد که آیات الهی را تکذیب و مسخره می‏کردند.
از دیگر آثار گناه، از میان رفتن نعمت، نزول بلاها و محرومیت‏ها، نقص در روزی و عمر، خشک‏سالی، تغییر نعمت، پشیمانی و حسرت، پرده دری، حبس روزی، مرگ زودرس، رد دعا و... است.
گفتنی است، قوی‏ترین انسان‏ها آن نیست که در ارتکاب گناه تواناتر باشد، بلکه نیرومندترین مردم کسی است که بر نفس خود مسلط‏تر باشد.
کنترل نفس در ابتدا سخت است، ولی پس از نخستین گام‏ها، کم‏کم ساده می‏شود و قدرت حفظ نفس در برابر وسوسه‏ها و گناهان بیشتر می‏شود و حتی می‏توان علاوه بر کنترل چشم و گوش و زبان و دست و پا، به کنترل فکر دست یافت، به گونه‏ای که خیال و فکر در اختیار ما قرار خواهد گرفت.